Op stap met Lars Ruiter
Onze burgemeester heeft alle raadsleden uitgenodigd om een dagdeel met haar op stap te gaan. En de locatie? Dat is aan het raadslid zelf.
Op woensdag 16 september ben ik met de burrie op stap geweest om haar ‘mijn’ mooiste plekjes van Hollands Kroon te laten zien. Dat kan natuurlijk alleen in de Wieringermeer. En al helemaal op een zonnige dag zoals op die woensdag. Ik zei vooraf tegen de burgemeester dat ze haar wandelschoenen aan moest trekken. We gaan natuurlijk niet stilzitten.
Wat stond er op de planning? Een wandeling door het Dijkgatbos en een bezoek aan de dijk die in 1945 door de Duitsers werd opgeblazen uit wraak. Daaruit ontstond – geluk bij een ongeluk – het Dijkgatbos.
Allereerst het Dijkgatbos. Ik nam Rian niet voor niets mee naar deze locatie. In het Dijkgatbos ben ik van jongs af aan te vinden. Toen ik nog op de basisschool zat deed ik met veel plezier mee aan de Dijkgatbosspelen. Heerlijk, de hele dag hutten bouwen, spelletjes doen en op avontuur in het bos. Daarna kwam ik er vooral om te mountainbiken, te wandelen of hard te lopen. Nooit alleen, maar altijd met vrienden of familie. De inwoners van de Wieringermeer, Wieringen en Medemblik boffen maar met zo’n mooi bos vlakbij huis.
Nadat we een stuk door het Dijkgatbos hadden gewandeld, de actualiteiten hadden besproken en vooruitblikten op de landelijke verkiezingen van 2021 vervolgde wij ons pad naar het Robbenoordbos. Wij liepen via het Dijkgatbos over een prachtig betonpad – gemaakt voor wandelaars en fietsers – naar het Robbenoordbos. Aan de opkomende paddenstoelen was te zien dat de zomer zijn einde naderde en de herfst in aantocht is.
Vervolgens liepen wij langs de radiozendmast en via het fietspad langs de IJsselmeerdijk naar het nieuwe monument bij het gat in de dijk. Daar bekeken wij hoe de Wieringermeer in 1945 langzaam volliep met water, omdat de Duitsers de dijk opbliezen. Het was de laatste stuiptrekking van ‘de moffen’, zoals ze destijds werden genoemd. Heel toevallig kwamen wij daar een hartstikke vriendelijke Duitse toerist tegen, die ons aanbod door zijn verrekijker te kijken. De vijandelijkheid is al lang weg. Gelukkig. Ik ben wel benieuwd of hij wist waar hij zich op dat moment bevond.
