Op pad met Sylvia Buczynski
Op vrijdag 6 maart mocht ik onze burgemeester meenemen naar een paar bijzondere plekken bij mij in de buurt. Best lastig, er is zoveel! We begonnen met de bezichtiging van de Willibrorduskerk in Haringhuizen. Het kerkje, waarvoor de basis al in de 13e eeuw gelegd werd, wordt zorgvuldig beheerd door een groep vrijwilligers. Hetzelfde geldt voor het dorpshuis, waar we ook een kijkje namen. Best bijzonder dat zo’n klein dorp zoveel actieve mensen heeft die zich op allerlei manieren inzetten. Toen de burgemeester hoorde van het maandelijkse koffieochtendje zei ze meteen dat ze heel graag een keer wil komen om kennis te maken.
Hierna begonnen we aan een rondrit. We stonden even stil bij de restanten van de vroegere trambaan: station de Miede in Barsingerhorn, de dijklichamen en brughoofden die nog goed zichtbaar zijn in het land en het tramhuisje dat wegens vernielingen helaas afgesloten moest worden.
We hebben een bezoek gebracht aan Stichting Dupla in Barsingerhorn. Hier is 25 jaar geleden een hal gebouwd waar mensen met een meervoudige beperking kunnen rijden in een huifbed. Door het schommelen, het ritme en de warmte van de twee paardenruggen kunnen mensen die aangewezen zijn op een rolstoel, heerlijk ontspannen. Ik heb veel waardering voor de mensen die dit mogelijk maken! We mochten een rondje meerijden voordat we op weg gingen naar Kolhorn.
Dit prachtig opgeknapte, voormalige vissersdorp maakt altijd grote indruk. Over de Nieuwe Streek liepen we naar de dijk. Aan de ene kant historische huisjes en turfschuren, aan de overkant de nieuwbouw waar zo lang op gewacht is.
Het viel me op dat Rian al heel veel wist van de plekken die we bezochten. Op zoek naar een woning en nieuwsgierig naar haar gemeente heeft onze burgemeester heel Hollands Kroon doorkruist. Ze is daarbij op de meest afgelegen weggetjes terechtgekomen en in buurtschappen met bijzondere namen. “Gaan we nu richting Kreil?” – en ja, dat gingen we.
Nergens anders dan op de Westfriese Dijk is het contrast tussen het oude, bochtige land en de uitgestrekte, strakke akkers van de droogmaking beter zichtbaar. Allemaal mensenwerk. Magisch en schitterend, dat waren we helemaal met elkaar eens. We raakten niet uitgepraat over de historische plekken, monumenten, initiatieven van inwoners, windmolens en nieuwbouwplannen.
Via de Mieldijk en Lutjewinkel, langs de tot cultuurhuis omgetoverde school, de melkfabriek, boerderij ‘de Stompekamp’ – die momenteel opgeknapt en daarmee behouden wordt – en de Moerbeek reden we terug naar Haringhuizen, waar we de middag met een drankje afsloten.
