Gemeentepolitiek saai? Absoluut niet! Ook in Hollands Kroon is politiek vol emotie, spanning en sensatie. Met tien partijen is de gemeenteraad een mozaïek van meningen, stijlen en karakters. Het vinden van een goede balans hierin is de kunst.
Walt Disney stond ooit voor dezelfde vraag met zijn cartoonstudio. Als antwoord ontwikkelde hij het Disneymodel. Hij deelde zijn medewerkers in als dromers, realisten en critici. Sindsdien bedenken de dromers verhalen als Bambi, Mary Poppins en Nemo. Zodra de droom af is, gaan de realisten aan de slag om deze werkelijkheid te maken. Als iets technisch gezien niet kan, dan gaat het terug naar de dromers met de opdracht om de droom aan te passen. Dit gaat door totdat de droom werkelijkheid is geworden. Vervolgens is het de beurt van de critici om het product commercieel aantrekkelijk te maken. Ontbreekt er iets, dan gaat het terug naar de realisten om eraan te sleutelen tot het volmaakt is.
Ook onder raadsleden heb je dromers die graag vol passie spreken. (Ik ben daar één van.) Anderen zijn realisten die praktische voorstellen hebben. Velen zijn critici die naar regels en geld kijken: mag het en kunnen we het betalen?
Dromers en critici verstaan elkaar niet altijd even goed: soms lijken ze van andere planeten te komen, zeg maar Venus en Mars. Realisten staan er tussenin, met hun voeten op de aarde. Het bijzondere van het Disneymodel is dat alle drie nodig zijn voor een creatief product dat uitvoerbaar en betaalbaar is!
Zelf zou ik graag meer dromers en minder critici in de raad zien. Meer diversiteit - door meer vrouwen en jongeren (onder de 40!) - kan hiervoor zorgen. Maar dan moeten zij zich wel kandidaat stellen! Vandaar mijn oproep: Neem eens contact op met een gemeenteraadslid en vraag wat haar of hem drijft. Je zult versteld staan en hopelijk geïnspireerd worden om je aan te melden bij een partij en, wie weet, kandidaat raadslid.
Eén ding is zeker: als raadslid doe je ertoe, of je nu een dromer, realist of criticus bent.
Lilian Peters
Raadslid GroenLinks Hollands Kroon
